Dat Klimaatakoord is weer lekker naar de achtergrond geschoven, merkt u wel? Een beetje te lastig allemaal voor een openbaar debat. Alsof het er ook bij de Europese verkiezingen niet juist over zou moeten gaan, in plaats van een beetje meer of minder nexit…
Wat de huidige klimaatkennis en de benodigde maatregelen zo vervelend maakt is dat het nú moet. Niet nog meer ’tafelen’ en zeker geen compromissen: de CO2-uitstoot moet nu, dit moment, naar beneden om die supergevaarlijke meer dan 2 graden mondiale opwarming te voorkomen. Een vrijwel onmogelijke, wanhopige noodzaak dient zich aan, Daar helpen geen boreale horden tegen.
Wat dat betekent? Onder heel veel meer dat rustige, egaliserende berekeningen over tientallen jaren hun geldigheid verliezen. Bouwmateriaal dat nú weliswaar per saldo CO2 uitstoot, maar dat, verhoudingsgewijs en relatief en als alles goed gaat, over 75 jaar weer min of meer gelijk trekt. Dat werkt dus niet meer. Want de uitstoot van die steenfabriek, die hoogoven, die smeltoven, die is dus nú en juist die kunnen we dus niet gebruiken.
Maar hee… wat hebben we daar? Een bouwmateriaal dat nú als het gemaakt wordt weliswaar wat CO2 uitstoot kost, maar zelf zoveel CO2 opgenomen heeft dat dat in het niet valt. Bouwmateriaal dat dus nú goed is. Naar alle berekeningen trouwens over 75 jaar ook nog, maar dat doet er dus niet toe. Het moet nu: hout.
Jan Maurits Schouten
Hoofdredacteur Het Houtblad
Als hoofdredacteur van Het Houtblad houdt Jan Maurits Schouten zich vooral bezig met de bewustwording van de voordelen van het gebruik van hout in de bouw. Daarbij houdt hij zeker ook een scherp oog op de hindernissen en ‘uitdagingen’ waarvoor de inzet van dit materiaal wordt gesteld.
