Fijne vakantie gehad? Nou, ik wel. Tijd om te lezen, ook eindelijk weer eens. En om van de natuur te genieten. En van voedsel dat in het buitenland altijd veel lekkerder is dan bij ons. Zouden we dat hier niet ook moeten willen?
Qua lezen haalde ik twee Libris-winnaars in. Die van dit jaar, Het lied van Ooievaar en Dromedaris, een grootse roman die ik desondanks toch maar aan weinig mensen zou aanraden. Vanwege de dikte en vanwege het vele erbarmelijk sterven dat er in voorkomt. Daar moet je tegen kunnen.
Verdedeling is transformatie
En ook las ik de winnaar van vorig jaar, Wormmaan, meer een novelle die je relatief snel uit hebt en dan heb je heel veel ideeën te verwerken gekregen plus een paar memorabele surrealistische scenes. Hier ter zake: in Wormmaan gaat de auteur met veel verstand van zaken in op hoe de mensheid, sinds die 9000 jaar geleden met landbouw begon, planten ‘veredeld’ heeft maar ze daarbij minder sterk en resistent te maken: we hebben de natuur gehumaniseerd en worden door de overvloed die we zo geschapen hebben ook zelf veranderd.
Vieze wijn, waterige tomaten
En dan zie je in Italië die heerlijke ei-vormige tomaten gewoon als vruchten van een struikachtig gewas op de velden liggen. Zo vreemd is het eigenlijk niet dat voedsel in het buitenland zoveel lekkerder is dan bij ons. Dat ligt niet alleen aan de keukenkunsten maar ook, of juist, aan de basisingrediënten. Waarom nemen we er eigenlijk genoegen mee dat we de rest van het jaar vieze wijn, waterige tomaten, kleiachtige kaas eten?
Uitgebreide bossen
Zo’n drukbevolkt land als Noord-Italië, veel eerder geïndustrialiseerd dan Nederland, heeft ook heus zijn vervuilde streken en stinkfabrieken. Maar je vindt er overal ook uitgebreide beboste streken, al dan niet met een of andere park-achtige status, waar je uren kunt lopen zonder iemand tegen te komen, puur door de uitgestrektheid. Bos vol niet-commercieel bruikbare natuurlijke begroeiing, weelderig. En dan ook nog uitgebreide bossen die voor de oogst van houtproducten geschikt zijn. Natuurlijk, in Drenthe kan het ook mooi zijn, of op de Veluwe. Maar hebben we niet verhoudinsgewijs heel veel gladgetrokken groene vlaktes waar je niet mag lopen omdat het van een boer is, en lopen we daarom zo’n beetje in file als we met de wandelschoenen aan de natuur in trekken?
Nooit meer op vakantie
Je gaat toch anders naar je land kijken. Waarom nemen we genoegen met een CO2- en natriumuitstoot van heb ik jou daar, steeds meer bebouwing, steeds meer agroland en geven we de natuur zo weinig de ruimte? Zouden we niet veel prettiger leven als we dat niet zouden doen? Misschien hoefden we dan ook niet zo hard te werken om telkens de boel te ontvluchten door op vakantie te kunnen gaan…
Ik ben het wel met je eens hoor ! Het probleem is dat wij mensen steeds maar willen ” Groeien!” Steeds meer, beter en sneller op alle vlakken van ons leven. Dan is een landje als Nederland snel vol en berooft van alle ” echte” natuur. Behalve hier en daar een beschermt natuurgebied.
Van harte eens met Jan Maurits Schouten, en ook met Harald Westrik t.a.v. de schadelijke ook asociale groeidwang. Met het Platform DSE hebben we het Manifest 2023 daarover gemaakt en ook al aan de Tweede Kamer aangeboden, Zie:
https://platformdse.org/manifest-nieuwe-economie-nu/
En ondertekenen kan nog steeds!
Ik denk dat de mens zich onvoldoende in bedwang heeft, daardoor zal, denk ik, de wal het schip keren. Maar de aarde blijft wel rustig zijn rondjes draaien, ook zonder de mens.