Nu de wereld ontwaakt en ontdekt dat de toekomst van hout is, is het zaak om degenen die het kalkzand nog uit de ogen wrijven intellectueel aan boord te houden. De verantwoord bosbeheerders kunnen het uitlegwerk van de afgelopen jaren eigenlijk gaan overdoen.
Want tot voor kort was dat gecertificeer van dat hout een bijzaak. Iets voor afdeling inkoop. Niet voor wie zich daar te belangrijk voor achtte. En als dat dan verantwoord moet dan doen we dat verantwoord, mij verder niet bellen. Daar heeft de sector van geprofiteerd, want inmiddels is het percentage hout dat in ons land geïmporteerd of verhandeld wordt en niet aantoonbaar uit verantwoord beheerde bossen komt verwaarloosbaar, met name als het om Europees naaldhout gaat, de kloppende viertaktmotor achter de houten revolutie.
Nu gaat het dus wel ergens om. De hogere echelons moeten zich meer en meer met de materialisaties van hun ambities bezighouden. Want duurzaamheid, want circulariteit, want toenemende publieke druk. En omdat het gaaf en happening is, bouwen met hout. En omdat het sommetje zo makkelijk te maken is: meer houtvraag is meer houtproductie is meer bossen is meer CO2-opvang
Wat dan ontbreekt is basiskennis. Pas nog een stuk in de krant: Omhakken van bomen en er nieuwe voor terugplaatsen helpt niet tegen de CO2, want kleine boompjes verbruiken nog maar weinig koolstof. De redenering klopt als je complete bosarealen omploegt en op de kale vlakte nieuwe groeilingen uitpoot.
Maar zo gaat verantwoord bosbeheer gelukkig niet (al zeg ik niet dat overal niet zo gaat, zeker in tijden van woeste prijsstijgingen). Goed bosbeheer werkt aan voortdurende ontwikkeling van het woud, dat zich steeds verder uitbreid, met toenemend ook aandacht voor biodiversiteit voor dieren en planten. Een gezond bos is het uitgangspunt. In dat woud wordt op welbepaalde plekken op welbepaalde momenten een aantal bomen gekapt. En daarna een hele tijd niet meer op die plek. Het kappen en terugplanten is dus niet een aan elkaar gekoppelde activiteit: één er uit, vier er in. Het is een proces waardoor het ene kan, een boom omzagen, omdat het andere gedaan wordt, het aantal bomen laten toenemen.
En dat laten toenemen van het bos kán alleen als dat kappen ook iets opbrengt. Dus hoe meer er met hout gebouwd wordt des te meer er geïnvesteerd kan worden in dat steeds groeiende bos.
Ja, het aanplanten op kale vlaktes, wat mij betreft met drones, van jonge boompjes om in korte tijd enorm veel meer koolstofafvang te realiseren moet óók gebeuren. En het levert gave plaatjes op, van Afrika tot Alaska. Die hebben dus niets te maken met de grote groene Europese bossen waarin het zo prettig wandelen is en waar je af en toe de heerlijke geur ruikt van stapels pas gevelde boomstammen die opgestapeld liggen naast het pad.
Ik denk dat de organisaties van gecertificeerd en verantwoord hout zich eens achter de oren moeten krabben: een jarenlange campagne heeft tot geweldige resultaten geleid in termen van inkoop. Dat is een mooie basis. Nu moet kennelijk ook het bewustzijn van de rest van Nederland gewonnen worden.
