Mannen (m/v) die met enkel een handzaag en een beitel volledige pen en gat gebintconstructies kunnen creëren. Of in een bestaande kapconstructie precies die ene balk kunnen namaken, ook nog rekening houdend met het vochtgehalte en de beweging die het werkstuk waarschijnlijk later nog zal gaan maken…
Nog altijd vind ik het imposant wanneer iemand meet, aftekent, zijn zaag erin zet en alles ook klopt. Want het is diegene met de zaag in de hand die uiteraard ook de verantwoordelijkheid neemt voor dat wat hij gemeten heeft, dat wat hij aftekent en hoe hij zijn gereedschap inzet. Met basismaterialen die zeker niet goedkoop zijn en waar foutjes direct vrij duur zijn. Want je kunt er nou eenmaal geen stuk meer bij aan zagen.
“Wie kan nog stammen verwerken met bijzondere diameters?”
Al helemaal tof zijn de bedrijven die ook nog eens speciale vormen van bomen dienen te selecteren voor zeer specifieke historische onderdelen. Het schijnt dat de universiteit van Oxford al jaren geleden in een stuk bos een rijtje eiken heeft gemanipuleerd tijdens de groei zodat ze precies de vorm van een bepaald dak in één van hun gebouwen zouden aannemen. Regeren is vooruitzien, dan plant je nu alvast de boom voor als we hem straks nodig hebben. Laten we dan ook nog heel blij zijn en ons er bewust van zijn dat er nog kleinschalige, lokale zagerijen zijn die nog lange stammen met bijzondere diameters kunnen verwerken. Maar wie borgt deze kennis? Aan wie wordt dit overgedragen? Blijven die zagerijen wel bestaan?
Cultureel erfgoed onderhouden
Niets dan lof voor dit soort vaklieden! Zij houden ons cultureel erfgoed in goede staat, waarbij niet meer dan eens in de budgetten alle dubbeltjes al tien keer omgedraaid zijn.
Maar dit beroep vergrijst, niet alleen bij de timmermannen, ook de restauratiemetselaars. Vacatures worden moeilijk opgevuld, terwijl het toch een enorm waardevolle tak in de bouw is. Een die minder afhankelijk is van conjunctuur, minder stress met zich meebrengt dan nieuwbouw en waar je altijd op mooie plekjes komt. Deze charme moet toch een nieuwe generatie kunnen aanspreken?
Laten we hopen dat deze potentiële toekomstige vaklieden niet te lang meer wachten, nu kun je nog de kneepjes van het vak leren van de ervaren rotten.
De blog Splinter wordt geschreven door een selecte en gevarieerde groep vaklieden uit de houtbranche.
