Laatst keek ik een oude debiteurenlijst in van begin jaren ’90. Ik was gewoon benieuwd of ik de namen nog herkende en met name of de bedrijven anno 2023 nog bestonden, dan wel waren opgegaan in grote landelijke houthandels. Deze verkopen voornamelijk andere bouwmaterialen dan hout…
Sla het Houtadresboek er maar eens op na. Je ziet een bedrijfsnaam en de bijbehorende plaats en denkt meteen: ‘oh ja dat was die en die.’ Veel bedrijven zijn in de loop der jaren gesloten, veelal door gebrek aan opvolging. Of ze konden niet meer op tegen de concurrentie en moesten noodgedwongen de boel in de etalage zetten. Een enkeling kon het financieel niet meer bolwerken en ging failliet.
De lokaal opererende houthandel met een ruime keus aan assorti, waar men nog verstand van hout heeft en service brengt met een eigen vandiktebank of een eenvoudige schaaflijn, bestaat vandaag de dag al lang niet meer. Een enkele (familie) houthandel is nog waarneembaar in het landschap, maar daarnaast zijn het de DHZ-winkels, andere bouwmarkten en landelijk opererende detaillisten die de dienst uitmaken.
Kostenbesparing
De traditionele, veelal conservatieve, houtbranche is aan het veranderen. Dat zien we de laagste tien tot vijftien jaar al, mogelijk zelfs langer. Alleen de vaart waarmee het nu gebeurt, is revolutionair te noemen. Uw Splinter loopt al wat jaren mee en hoewel niet elke verandering direct een verbetering is, moet toch gezegd worden dat met name efficiëntie, en daarmee samenhangend kostenbesparing, een grote slag heeft gemaakt. De kosten zijn simpelweg niet meer op te brengen voor het in stand houden van (grote) voorraden. Elke vierkante meter kost veel geld. Uitrijden van kleine orders zonder ordertoeslag kan ook niet meer. Duidelijk is dat de houthandel ook wel moest veranderen en dat traditioneel nu overgaat in eigentijds.
Een moderne houthandel betekent een verandering in doen en denken. Je bedrijf zo inrichten dat het toekomstbestendig is. Je moet afscheid nemen van oude gewoontes en openstaan voor nieuwe ontwikkelingen op gebied van ICT, logistiek. Nadenken over al dan niet outsourcen van niet essentiële bewerkingen et cetera.
Hout is HOT vandaag de dag en met alle ellende die er is op gebied van stikstof, CO2 en de woningnood, is merkbaar dat iedereen een graantje mee wil pikken in de bedrijfskolom van de houthandel. Het is zelfs zo interessant dat ook de ‘buitenwereld’ de handel in hout heeft ontdekt en heeft bedacht dat het slimmer, goedkoper, efficiënter en sneller kan. ‘Alle tussenhandel en agenten halen we eruit en middels de boodschappenmand op internet brengen we aanbieder en afnemer bij elkaar’, klinkt het.
Op zichzelf wellicht een aardig idee. Zeker als men van buitenaf naar de houthandel kijkt. Men vergeet alleen waarom er tussenhandel is en waarom zowel afnemer als aanbieder gebruik wenst te maken van agenten en importeurs. Zowel zagerijen als afnemers in de houthandel zijn gebaat bij continuïteit en een constante orderflow. In goede en slechte tijden. De lijntjes worden al korter en menig (kleine) afnemer is trots op de eigen import. Zolang het goed gaat, gaat het goed. Maar wat als dat niet het geval is? Er verkeerd wordt geleverd, er helemaal niet wordt geleverd of er ontstaan claims? Dan is een veel gehoorde kreet: ‘haal maar weer op’. Maar zo werkt het dus niet in het nieuwe model. Wie neemt hier zijn verantwoordelijkheid? De aanbieder, het platform of…?
Ik heb bewondering voor mensen die denken dat je hout hetzelfde kunt behandelen als het bestellen van fastfood bij Just Eat. Je hoort mij niet zeggen dat vroeger alles beter was, zeker niet. Maar ik heb wel mijn twijfels over nut en noodzaak van nieuwe (handels) platformen voor de lange termijn.
De blog Splinter wordt geschreven door een selecte en gevarieerde groep vaklieden in de houtsector
dit is goed voor de kantoor mensen die altijd een dikke bonus krijgt het werk personeel krijgt niks ja een stukje taart